W artykule na temat przygotowywania testów H-I-L użyłem pewnego uproszczenia pt. “Symulator komunikacji CAN”. Dziś opowiem więcej o tym jak taka symulacja działa w środowisku CANoe.
CANoe to potężny kombajn o ogromnych możliwościach służący do symulowania i analizy komunikacji na protokołach automotive.
W dalszej części artykułu dowiesz się jak zainstalować darmową wersję demo CANoe, która jest w pełni wystarczająca do nauki tego środowiska oraz programowania w języku CAPL.
Omówię to od razu na przykładzie. Załóżmy, że mamy do przetestowania urządzenie, które docelowo będzie wpięte do magistrali CAN wraz z komputerem pokładowym, sterownikiem silnika oraz sterownikiem hamulców. Chcemy zweryfikować, czy urządzenie będzie działać poprawnie w różnych scenariuszach komunikacyjnych (np. przy braku komunikacji ze strony komputera pokładowego).
Uproszczony schemat połączeń wygląda następująco:
Pracując tylko z DUT na biurku nie mamy zazwyczaj podpiętych pozostałych węzłów magistrali. Zasymulujemy więc ich działanie w CANoe.
Tworzymy nowy projekt z interfejsem CAN:
Gdy pierwszy raz zobaczyłem środowisko CANoe poczułem się przytłoczony mnogością funkcjonalności, opcji, okienek, przycisków i szczerze mówiąc zwątpiłem w to, że kiedykolwiek ogarnę jak ono działa. Dlatego chcę Ci teraz powiedzieć ważną rzecz na początek:
Pomimo mnogości opcji CANoe, tak na prawdę wystarczy, że będziesz rozumiał działanie tylko kilku z nich. Cała reszta przez długi czas nie będzie Ci do niczego potrzebna.
Jedną z rzeczy, która akurat będzie Ci potrzebna jest Simulation Setup. Jest to widok magistrali, którą chcemy zasymulować. W każdej chwili możesz dostać się do tego widoku z menu Simulation -> Simulation Setup.
Dodajemy następnie węzły na naszej symulowanej magistrali. Po kliknięciu prawym przyciskiem myszy na poziomych liniach wybierz opcję Insert Network Node. Możesz również zrobić to w drzewku klikając prawym na CAN->Nodes.
Zaraz po utworzeniu węzły mają domyślne nazwy. Po dwukrotnym kliknięciu ikonki komunikat systemowy poprosi nas o wskazanie jakiejś ścieżki do pliku. Dzieje się tak dlatego, że kod z algorytmem działania każdego węzła trzymany jest w osobnym pliku z rozszerzeniem .can Na tym etapie wybieramy ścieżkę zapisu (np. podkatalog “nodes” w folderze projektowym) i ustalamy nazwę pliku.
Po wskazaniu ścieżki zapisu pliku, CANoe od razu uruchomi edytor plików CAPL dla danego pliku. To tutaj umieszczona zostanie funkcjonalność/algorytm dla danego węzła. Określimy jakie ramki ma nadawać w jakich sytuacjach itd. Zasady programowania w języku CAPL omawiałem szerzej >> w tym wpisie. <<
W tej chwili nasz Simulation Setup wygląda następująco:
Widoczna po prawej stronie ikona Network CAN to symbol rzeczywistego interfejsu sprzętowego, do którego podłączamy fizyczne urządzenia. Takim interfejsem może być CAN box, nazywany również Vi-eNem (zobacz tutaj). Jest to mała skrzynka, do której z jednej strony podłącza się kabel USB do komputera, z drugiej strony umieszczone są złącza magistrali.
Nasz układ wygląda jak poniżej: fizyczny DUT oraz symulacja pozostałych węzłów.
Jak zainstalować darmową i legalną wersję CANoe?
Należy skorzystać z tego linku. Wystarczy podać imię, nazwisko i maila aby po chwili otrzymać na maila kod aktywacyjny, oraz link do ściągnięcia paczki z oprogramowaniem. Przy pierwszym uruchomieniu wskazujemy opcję aktywacji licencji oprogramowania, następnie w kliencie licencyjnym klikamy na Activate i podajemy nasz numer aktywacyjny z maila.
Dodaj komentarz