Możesz obejrzeć materiał video, który jest wprowadzeniem do LIN-a “na skróty”:
Wprowadzenie do LINa
Topologia magistrali
Magistrala LIN ma charakter komunikacji typu Master-Slave. Master steruje komunikacją, Slave’y nie mogą same z siebie nadawać ramek, jeśli nie zostanie to zarządzone przez Mastera

Ramka na magistrali LIN jest najczęściej transmitowana wspólnie przez dwa urządzenia: Nagłówek wysyłany jest przez LIN-Mastera, odpowiedzi doklejane są odpowiednio przez LIN-Mastera lub LIN-Slave’y – w zależności od tego do kogo należy ten rodzaj wiadomości.

Transmisja bajtów
Bajty na LIN-ie podobnie jak na UART-cie wysyłane są w 10-bitowych porcjach, ponieważ doklejane są do nich dwa dodatkowe bity:
Start bit – stan dominujący na początku bajtu
Stop bit – stan recesywny na koniec bajtu

Nagłówek ramki
Nagłówek LIN składa się z trzech segmentów: Break, Synch i PID.

Break
To jest stan dominujący na minimum 13 Tbit (czas trwania tyle ile 13 bitów). Musi być wyraźnie dłuższy niż 8 bitów, aby nie doszło do pomyłki z bajtem danych złożonych z samych zer.
Break jest znakiem: Uwaga, uwaga! rozpoczyna się nadawanie nowej ramki LIN.
Synch – pole synchronizacji
Składa się z naprzemiennych zer i jedynek (szesnastkowo wartość 0x55, rzadziej spotykana wartość do 0xAA). Zbocza tego segmentu służą do tego, by transceivery LINowe w Slave’ach dosynchronizowały się do bitrate’u Mastera.
PID – Identyfikator ramki
PID = Protected ID.
Pierwsze 6 bitów to numeryczny identyfikator wiadomości.
Kolejne dwa bity to bity parzystości, czyli taka “sumka” kontrolna pola ID.
Repsonse – odpowiedź węzłów
Odpowiedź wygląda następująco:

Data
W tym segmencie ramki LIN transmitowane jest od 1 do 8 bajtów danych, w zależności od rodzaju ramki (długość jest określona dla każdej ramki)
Checksuma
Suma kontrolna odpowiedzi obliczona na podstawie bajtów danych. Pozwala ona odbiorcom wiadomości weryfikację, czy doszło do zakłóceń w trakcie transmisji. Jest to odpowiednik pola CRC w ramce CAN.
Posumowanie
Cała ramka LIN wygląda następująco:

Dodaj komentarz